อัลเบิร์ต ไอน์สไตน์ผู้ค้นพบทฤษฎีสัมพันธภาพ ได้กล่าวถึงมิติอีกมิติหนึ่งนอกจากกว้าง ยาว สูง แบบที่ึคนทั่วไปรู้จัก เค้บอกว่ายังมีอีกมิติหนึ่งนั่นคือ"เวลา" หากเวลาเปลี่ยนแล้วขนาดหรือมิติก็อาจจะเปลี่ยนไปก็ได้
ที่กล่าวมาข้างต้นอาจจะปะติดปะต่อ สมบูรณ์บ้าง ขาดหายบ้าง แต่ที่อยากจะบอกก็คือของที่เหมาะสมมันก็ขึ้นอยู่กับเวลาด้วย
เมื่อเดือนที่ผ่านมา ขณะอาบน้ำ(ที่บ้าน)อยู่ ทำให้หวนคิดถึงเมื่อตอนสมัย ป.5 น่าจะประมาณนั้น คุณครูให้ทำการทดลองวิทยาศาสตร์ ด้วยการทำสบู่ โดยมีส่วนประกอบคุ้นๆว่า น้ำมันมะพ้าว ด่าง(จำไม่ได้ว่า ด่าง หรือขี้เถ้า หรืออะไรซักอย่าง) และสีผสมอาหาร กลุ่มผมไอเดียบรรเจิดมา เพื่อนซื้อสีม่วงมา เด่นเกินหน้ากลุ่มอื่นทีเดียว แล้วอาจารย์ก็ให้ผสมส่วนประกอบต่างๆ แล้วเทลงจาน ซึ่งก็คือแม่พิมพ์ แล้วเราก็จะได้สบู่ทรงแป้นๆตามลักษณะของจาน แล้วก็ตัดแบ่งกันในกลุม เพื่อเอากลับบ้าน ผมจำไม่ได้ว่าเอากลับบ้านหรือว่าทิ้งไว้ที่ไหน สมัยนั้นสบู่สส่วนใหญ่ก็สีขาว สีครีม สีชมพูอ่อน ที่ให้ความรู้สึกนุ่มนวล สบายๆ หรือไม่ก็สบู่ตรานกแก้วสีเขียว สบุ่สีม่วงในวันนั้นถึงจะไม่เหมือนใคร ไม่น่าใช้ แต่ก็ยังอยุ่ในความทรงจำเสมอ ไม่รู้ว่าเพราะอะไร
จนมาวันนี้ ผมได้เห็นสบู่สีม่วงอีกครั้งที่ห้องน้ำ ย้อนกลับไปสมัยนั้น สบู่มีอยู่ไม่กี่ยี่ห้อ ไม่กี่กลิ่น หากผลิตสีม่วงออกมาก็ไม่รู้จะขายได้หรือเปล่่า จนวันนี้การแข่งขันสูงมา สบุ่มีแทบทุกสีแล้วจนกระทั่งเหลือไม่กี่สีให้เลือก ซึ่งก็ึถึงคิวสบู่สีม่วงของผมซะที
หากวันนั้น เป็นวันนี้สบู่สีม่วงผมคงไม่แปลกเท่าไหร่ แต่จากที่ไอน์สไตน์ได้กล่าวถึงมิติของเวลาไว้ สบู่สีม่วงแสนแปลกของผมในวั้นนั้น กลายเป็นสบู่สีธรรมดาในวันนี้ได้
ซ.ต.พ.
